Énchenos de alegría o feito de que a meirande parte dos catorce grupos que
forman o cartel deste ano xa nos acompañaran en anteriores edicións, o que por
outra banda é indicativo do bo sabor de boca co que ficaron. Non vos parece?
Queremos, por iso, aproveitar para animarvos a todas as que aínda nunca
estivestes na foliada (feminino xenérico!), a que veñades a divertirvos
con nós. Podedes estar seguras de que música e baile non vos han de faltar!
Habemos de bailar, tocar e cantar arreo.
Mais, de que falamos cando cantamos? Reparamos no que dicimos?
Imos debullar aos poucos o asunto...
·
Falamos de amores...
Namoreime dunha rosa
namorei dun caravel,
namoreime dunha rosa
porque ti cantabas ben.
****
Prende salgueiriño prende
beira da fonte pequena,
tamén meus ollos prenderon
do corazón dunha nena.
·
...amores que son ou
dos que se devece que sexan...
Manuel, Manueliño,
Manuel feito de cera.
Quen me dera selo lume
que a Manuel derretera.
****
Por ese que entrou no baile
por ese que entrou agora,
por ese que entrou no baile
tocarei a noite toda.
·
...a miúdo intimamos
máis no asunto dicindo sen dicir...
Esta noite maila outra
e maila outra pasada,
abalei unha pereira
que nunca foi abalada.
****
Nena se queres arar(e)
prestareiche o meu arado,
leva bois e leva carro
vai moi ben aparillado.
·
...tamén hai lugar para
o desamor...
O anillo que me deches
era de vidro e quebrou(he)
malos camiños ti leves
como o anillo levou(he).
****
Olvidáchesme por pobre
i eu por rico te deixei,
vale máis pobre con honra
cá rico de mala lei.
·
...E ensinamos as
unllas cando rabeamos...
Non canto porque ben cante
nen por ser a cantadora,
canto por dar que falare
á xente marmuradora.
****
Indo por aquí abaixo
camiño de Sta. Marta,
buscando quen diga ben(he)
que quen diga mal non falta.
·
... Loubámonos: a nós
mesmos e aos que participan da foliada...
Estas miñas mans de prata
heinas de mandar dourare,
saben tocalo pandeiro
tamén saben traballare.
****
Unha volta polo medio
e outra polo arredore,
así fai o que ben baila
así fai o bailadore.
·
...Cantamos aludindo
aos labores do campo que ían sempre acompañados de música para facelos máis
lixeiros...
Esta noite hai unha fía
e mañá unha espadela,
bóteme o caldo mi madre
que eu tamén quero ir a ela
****
En Santaia hai tascóns
en Paradas espadelas,
na Pontraghra hai boas nenas
en Fosado hai gana delas.
Cando cantamos, estamos pois, aludindo á historia das persoas e como
colectividade, á historia do pobo. Por iso é un bo exercicio de memoria
pararnos a pensar de qué falamos cando cantamos, para recordar ou aprender e en
consecuencia, mudar e/ou obrar.
Ir de foliada para escoitar e cantar coplas novas é altamente
recomendábel...
Así que, non perdas a seguinte oportunidade: Orbazai, día 1 de Xuño!
E como era aquela que dicía:
O que non canta nen baila
que vén facer á ruada,
aprender catro mentiras
pra contar pola semana.
Cantemos e bailemos pois!!
