04 de Xuño de 2011, o próximo sábado, xa está aí!
Supoño que estamos todos ao tanto de como chegar a Orbazai, mais por se houber algún despistado de última hora (eu ben podería ser unha se non me cadrara na casa, para que negalo), chegar á FOLIADA DE ORBAZAI é ben sinxelo:
Se pasamos a Fonte dos Ranchos e a Avenida das Américas atravesando a ponte Nova sobre o río Miño, xusto ao rematala, viramos á esquerda (e aí está o Monte Segade, un dos pulmóns de Lugo, todo é ben dicilo) e xa hai un indicador cara Orbazai.
Baixamos a costa e no cruce do fondo á esquerda, pasamos a pontella verde do río Mera e outra vez á esquerda todo recto ata chegar á praza da igrexa, ao local social e á Carballeira Xanares...ao epicentro da parroquia vaia!
Se vimos pola estrada de Santiago, o contrario, meterse na explanada onde están á venda as cereixas do Bierzo e baixar por ese camiño. No fondo, á esquerda e xa despois seguir as indicacións de arriba que é todo o mesmo.
Non hai perda...así que tampouco excusa!
Vémonos na Foliada!
quarta-feira, 1 de junho de 2011
Ei carballeira!
Nas calendas do mes de Xuño e coa carballeira xa a punto, limpa de ramallos e maleza...
En esas andivemos estes días de atrás...
E casualidades da vida ou non, xusto estes días tiven o gusto de estar con xente da asociación cultural-ecolóxica Ridimoas da comarca do Ribeiro, en Ourense, descubrindo cousiñas interesantes como a da creación dun bosque a partires de parcelas particulares e outras tantas cousas que fan igual de singulares!
E é así como re-coñezo (no sentido máis etimolóxico da palabra, voltar a coñecer) a nova visión da Carballeira Xanares (con maiúsculas porque a partires do sábado xa non será unha carballeira calquera de Orbazai): como cambia a nosa perspectiva en pouco tempo! Onte era unha finca sen nome e con silvas...
Ei carballeira! Agora é cando este berro de guerra cobra todo o sentido do mundo...
E tamén exposicións como a que visitei non vai moito na igrexa de S. Domingos de Bonaval, en Compostela e aínda vai menos en Oseira: Bosque 3050 -de Xurxo Oro-, a visión dun bosque con árbores de aceiro sobre unha base de pedras no chan e coas columnas do mosteiro como atrezzo. Todo moi pétreo e falto de vida calcudalamente para que poñamos en valor o noso medio natural, para que reflexionemos e nos conmovamos!
Os de Orbazai neste senso podemos estar ledos...a ver cantas carballeiras presumen de que se lles faga unha foliada! E de levar os seus aires como nome de grupo!
Agora só nos queda desfrutar dela!
En esas andivemos estes días de atrás...
E casualidades da vida ou non, xusto estes días tiven o gusto de estar con xente da asociación cultural-ecolóxica Ridimoas da comarca do Ribeiro, en Ourense, descubrindo cousiñas interesantes como a da creación dun bosque a partires de parcelas particulares e outras tantas cousas que fan igual de singulares!
E é así como re-coñezo (no sentido máis etimolóxico da palabra, voltar a coñecer) a nova visión da Carballeira Xanares (con maiúsculas porque a partires do sábado xa non será unha carballeira calquera de Orbazai): como cambia a nosa perspectiva en pouco tempo! Onte era unha finca sen nome e con silvas...
Ei carballeira! Agora é cando este berro de guerra cobra todo o sentido do mundo...
E tamén exposicións como a que visitei non vai moito na igrexa de S. Domingos de Bonaval, en Compostela e aínda vai menos en Oseira: Bosque 3050 -de Xurxo Oro-, a visión dun bosque con árbores de aceiro sobre unha base de pedras no chan e coas columnas do mosteiro como atrezzo. Todo moi pétreo e falto de vida calcudalamente para que poñamos en valor o noso medio natural, para que reflexionemos e nos conmovamos!
Os de Orbazai neste senso podemos estar ledos...a ver cantas carballeiras presumen de que se lles faga unha foliada! E de levar os seus aires como nome de grupo!
Agora só nos queda desfrutar dela!
quinta-feira, 5 de maio de 2011
Tempos de inauguracións
Orbazai (Lugo), primeiros de Maio de 2011.
Velaí vén o maio de flores cubertas...
Aproveitando que o mes de maio é unha explosión de colorido, vida e natureza en estado puro, no que un simple prado pode facer as delicias dun paseante polo seu verde intenso, tamén en Orbazai queremos aproveitar ese apoteósico florecemento da primavera para inaugurar este blog!
Porque tamén nós florecemos...
E aínda máis: ao igual que a explosión de vida deste mes é un cúmulo de cousas -as flores, o canto do cuco e a paisaxe en xeral- que ten a súa última expresión nos maios, tamén a nosa música tradicional (encabezada polo verde-esperanza de Airiños de Orbazai) relocirá na Foliada que andamos argallando na nosa parroquia para o próximo 4 de XUÑO cos grupos: Trío Lugués, Reviralvolta, Pena do Golpe, Arrincadeira, Caivanca, Penas de Rodas e Airiños de Orbazai.
Así que, á vista dos vindeiros acontecementos, mellor cá cos versos de Curros, eu quedaría con aqueles dunha cantiga popular que rezaban: “velaí vén o maio cargado de flores; detrás ven San Xoán que as trae mellores”.
Agardamos pois ansiosos os primeiros días do mes de S. Xoán e acolléndonos a aquelo de que "a flor sempre se terá como insignia de vida, porque no ciclo será froito e novamente semente", matizamos nesta nosa paleta de cores o verde de Airiños, como cor da esperanza e da ilusión...porque, a pesares de que sabemos que non se debe, a veces comezamos a casa polo tellado.
Alomenos teremos onde resgardarnos, e xa con isto....que chova!
E...Ei Carballeira! Mais disto falaremos noutro momento.
Assinar:
Postagens (Atom)