04 de Xuño de 2011, o próximo sábado, xa está aí!
Supoño que estamos todos ao tanto de como chegar a Orbazai, mais por se houber algún despistado de última hora (eu ben podería ser unha se non me cadrara na casa, para que negalo), chegar á FOLIADA DE ORBAZAI é ben sinxelo:
Se pasamos a Fonte dos Ranchos e a Avenida das Américas atravesando a ponte Nova sobre o río Miño, xusto ao rematala, viramos á esquerda (e aí está o Monte Segade, un dos pulmóns de Lugo, todo é ben dicilo) e xa hai un indicador cara Orbazai.
Baixamos a costa e no cruce do fondo á esquerda, pasamos a pontella verde do río Mera e outra vez á esquerda todo recto ata chegar á praza da igrexa, ao local social e á Carballeira Xanares...ao epicentro da parroquia vaia!
Se vimos pola estrada de Santiago, o contrario, meterse na explanada onde están á venda as cereixas do Bierzo e baixar por ese camiño. No fondo, á esquerda e xa despois seguir as indicacións de arriba que é todo o mesmo.
Non hai perda...así que tampouco excusa!
Vémonos na Foliada!
quarta-feira, 1 de junho de 2011
Ei carballeira!
Nas calendas do mes de Xuño e coa carballeira xa a punto, limpa de ramallos e maleza...
En esas andivemos estes días de atrás...
E casualidades da vida ou non, xusto estes días tiven o gusto de estar con xente da asociación cultural-ecolóxica Ridimoas da comarca do Ribeiro, en Ourense, descubrindo cousiñas interesantes como a da creación dun bosque a partires de parcelas particulares e outras tantas cousas que fan igual de singulares!
E é así como re-coñezo (no sentido máis etimolóxico da palabra, voltar a coñecer) a nova visión da Carballeira Xanares (con maiúsculas porque a partires do sábado xa non será unha carballeira calquera de Orbazai): como cambia a nosa perspectiva en pouco tempo! Onte era unha finca sen nome e con silvas...
Ei carballeira! Agora é cando este berro de guerra cobra todo o sentido do mundo...
E tamén exposicións como a que visitei non vai moito na igrexa de S. Domingos de Bonaval, en Compostela e aínda vai menos en Oseira: Bosque 3050 -de Xurxo Oro-, a visión dun bosque con árbores de aceiro sobre unha base de pedras no chan e coas columnas do mosteiro como atrezzo. Todo moi pétreo e falto de vida calcudalamente para que poñamos en valor o noso medio natural, para que reflexionemos e nos conmovamos!
Os de Orbazai neste senso podemos estar ledos...a ver cantas carballeiras presumen de que se lles faga unha foliada! E de levar os seus aires como nome de grupo!
Agora só nos queda desfrutar dela!
En esas andivemos estes días de atrás...
E casualidades da vida ou non, xusto estes días tiven o gusto de estar con xente da asociación cultural-ecolóxica Ridimoas da comarca do Ribeiro, en Ourense, descubrindo cousiñas interesantes como a da creación dun bosque a partires de parcelas particulares e outras tantas cousas que fan igual de singulares!
E é así como re-coñezo (no sentido máis etimolóxico da palabra, voltar a coñecer) a nova visión da Carballeira Xanares (con maiúsculas porque a partires do sábado xa non será unha carballeira calquera de Orbazai): como cambia a nosa perspectiva en pouco tempo! Onte era unha finca sen nome e con silvas...
Ei carballeira! Agora é cando este berro de guerra cobra todo o sentido do mundo...
E tamén exposicións como a que visitei non vai moito na igrexa de S. Domingos de Bonaval, en Compostela e aínda vai menos en Oseira: Bosque 3050 -de Xurxo Oro-, a visión dun bosque con árbores de aceiro sobre unha base de pedras no chan e coas columnas do mosteiro como atrezzo. Todo moi pétreo e falto de vida calcudalamente para que poñamos en valor o noso medio natural, para que reflexionemos e nos conmovamos!
Os de Orbazai neste senso podemos estar ledos...a ver cantas carballeiras presumen de que se lles faga unha foliada! E de levar os seus aires como nome de grupo!
Agora só nos queda desfrutar dela!
Assinar:
Postagens (Atom)